De Place de Nous vind je niet zomaar terug op internet. Dit wereldje is wat meer afgesloten van de echte wereld. Wij zijn erachter gekomen via een koppel dat we kennen via Deccadent en de Place de Nous is wel zichtbaar op het bdsm-forum Fetlife.
We wisten niet goed waar we ons aan konden verwachten. We hadden wel de tip gekregen in het zwart gekleed te gaan, anders zouden we uit de boot vallen. En inderdaad, iedereen was in het zwart gekleed.
Eigenlijk draait het daar helemaal niet rond sex, maar wel rond echte bdsm. Dus geen soft gedoe. Toen we binnenkwamen was een Domina haar slaafje aan het 'trakteren' op zweepslagen. Hij hing vastgebonden met handboeien aan een takel (die met een motor naar boven en beneden kon bewogen worden). Ze had een dertigtal zwepen mee en elke zweep kon ze vakkundig hanteren. Ze had dit allemaal geleerd door thuis te oefenen met een ballon of zakdoekje. Zacht slaan zodat het zakdoekje enkel bewoog, hard slaan zodat het zakdoekje scheurde.
Haar polsbewegingen waren fenomenaal. We werden alle twee van ons sokken geblazen door de hoge pijngrens van de slaaf. Het aantal striemen op zijn lichaam bleven maar toenemen. De Domina bewonderde vaak haar werk, maar gaf hem dan ondertussen ook wel aaitjes. Hij werd ook vaak gecorrigeerd, dat hij bv. zijn benen meer uit elkaar moest zetten.
Zelfs toen hij begon te beven van uitputting, bleef zij doorgaan. Uiteindelijk werd hij losgemaakt en werd hij, totaal uitgeput, door haar op een deken gelegd. Als beloning kreeg hij een innige knuffel van haar. Blijkbaar gaat zij soms zo ver dat hij buiten bewustzijn geraakt.
Ondertussen waren er meer mensen de zaal binnengestroomd en begon de volgende koppels zich klaar te maken. Iedereen had een koffer vol met attributen bij (zwepen, boeien, touwen,...). Naaktheid van de slaaf hoort ook bij de onderwerping. De Dom had meestal nauwsluitende kleding of leer aan.
Bondage was het volgende dat we mochten aanschouwen. De Meesters deden er zeker een kwartier over om de vrouwen vast te binden, maar er werden echte kunstwerkjes gemaakt. Er was wel concurrentie tussen de verschillende Meesters voor de beste knopen.
 |
| Bondage kunstwerk |
Bijzonder was een koppel waarbij de slavin een Little was. Nog nooit van gehoord... het is iemand die zich jonger voordoet dan hij in werkelijkheid is en dit meestal tijdens het spel. Deze slavin had vaak een teddybeer bij zich en luistert naar kinderliedjes op een koptelefoon. Bij de zweepslagen begon ze te giechelen en kinderlijke gezichten te trekken.
Ondertussen was het eerste koppel op de achtergrond opnieuw begonnen te spelen. Dit was voor mij minder aangenaam om te zien. Terwijl hij lag te kronkelen van de pijn op een tafel, stak zij naalden tussen zijn tenen.
In een andere hoek was dan een Meesteres aan het spelen met een koppel. Hij gekleed in string, jartellen, panties en naaldhaken en zij een niemanddalletje. Om de beurten moesten ze opdrachtjes uitvoeren voor de Meesteres. Hij genoot duidelijk van dit soort aandacht die hij kreeg van zijn Meesteres. Want dat is het, beide partijen krijgen hun soort aandacht.
Tussen het publiek zaten ook wel enkele Meesters met hun slavinnen die voor hen moesten doen wat hij zei (op handen en knieën zitten, twee slavinnen die elkaar moesten vingeren, ...). Een andere Meesteres had ondertussen één van haar slaafjes in een kooi opgesloten terwijl de andere moest rondlopen met een peniskooi.
Wat zeker opviel is dat er tussen de Doms en slaven een liefdevolle relatie is. Als het teveel wordt voor de slaaf, draaien ze het terug een niveautje lager. Na elk spel werd elke slaaf/slavin beloond door knuffels en bemoedigende woorden. Ook heb ik bewondering voor de slaven die hun helemaal kunnen overgeven aan iemand en alles kunnen loslaten. De meesters moeten dan weer heel goed weten tot welk randje ze kunnen balanceren. Ze moeten hun slaaf kunnen lezen.
Een heel intrigerende avond...
 |
| Speelzaal in Place de Nous |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten