Een hele week heb ik zenuwen gehad voor ons eerste kasteelfeestje van Deccadent. Wat aan te doen? Wat moet ik me bij die ceremonie en opdrachten voorstellen? Zal het zoals bij de scouts zijn? Zullen er vooral oudere mensen zijn? Gelukkig ging Lina en mr. K mee, toch geruststellend.
Volgens de uitnodiging werd het een sfeervolle en zinnelijke avond (deze omschrijving mocht ruim genomen worden 😀). Een feest waarin je je kan laten meeslepen in de mystieke verleidelijke fantasiewereld van keizers en tsaren.
Omdat ik eerst nog die workshop Burlesque dansen had, hebben we ons moeten haasten naar de andere kant van het land. Via de organisatie kon je ook een hotel boeken, waar ze bij aankomst zich hardop de vraag stelden of wij nog wel op tijd gingen geraken op het feest. Het feest was 9 km verderop in een mooi kasteel. Tuurlijk, waren we nog op tijd, wij zijn rappe mensen.
Onderweg vlug ons Venetiaans masker opzetten, zodat anonimiteit verzekerd was en het ook wel spannend maakte.
Aangekomen bij het kasteel werden we opgewacht door een portier met paraplu die ons galant naar de inkom begeleidde. Binnengekomen werden we hartelijk welkom geheten door de Baron. Hij gaf ons een uitleg over het reilen en zeilen van de avond. Vervolgens mochten wij bij Meesteres Katarina op ons knietjes gaan zitten om ons even voor te stellen. Ze stelde ons gerust, het ging een fijne avond worden.
Eénmaal binnengekomen in de feestzaal voelde je de speelse blikken over de koppels glijden en er hing een lichte spanning. Het had wel wat, de mannen in een mooi, keurig, zwart kostuum en de vrouwen in een cocktail- of avondkleed en high heels. Allemaal met een Venetiaans masker op. Ik kon wel het Imperial-thema met keizers en tsaren moeilijk ergens terug vinden.
Na een babbeltje met andere gasten begon de ceremonie. De vrouwelijke gasten konden zich hiervoor opgeven, maar Lina en ik hadden toch maar gepast (omdat het de eerste keer was). Tijdens de ceremonie werd de beroemde scene uit de film Eyes Wide Shut nagespeeld door de vrouwen. Allen enkel met een cape en string aan. De toon was direct gezet.
 |
| EWS ceremonie |
Na de ceremonie volgde het buffet, waarna de opdrachten begonnen. Voor mij was deze indeling van de avond ok, maar ik snap dat sommige mensen het misschien traag op gang vonden komen. Misschien was dat wel de bedoeling, zo een beetje teasen, de spanning opbouwen. De opdrachten waren speels en leuk zoals de vrouw voor jou een compliment geven, een kus geven, je partner mocht je enkels, knieën strelen om vervolgens je slip uit te trekken en aan een andere vrouw geven (die van mij zat dus diep verstopt in de décolleté van een andere dame), je man poepeklets geven met een pingpongpallet.
Zo moest ik dan zonder lingerie, enkel in mijn half doorzichtig kleedje, terug naar het dessertenbuffet in ware nyotaimori-stijl (op een naakte vrouw). Ze werd rijkelijk overgoten met een vanillesausje.
En daar eindigde de officiële avond. Nu was het aan ons. Er werd een 'netwerkruimte' vrijgemaakt waar iedereen kon doen waar hij zin in had. De vrouwen mochten in lingerie gaan. De mooiste stukjes werden gepresenteerd. Wij hadden eerst nog wat zin om wat te praten met andere koppels, maar toen de zaal helemaal begon leeg te lopen, besloten we ook maar om eens naar de 'netwerkruimte' te gaan kijken. Overal waar je keek waren koppels bezig. Veel ruimte was er niet over. Eén van de mannen van de andere koppels, waarmee we hadden gepraat, nodigde me uit om met hen mee te doen. Hier was ik eerlijk gezegd nog niet op voorbereid, ook al keek hij me diep in mijn ogen. Mijn man trok me gelukkig naar zich toe omdat hij toch een plaatsje op een bank had gevonden. Terwijl we begeleid werden door de kreuntjes naast ons, begonnen ook wij te spelen. Meer speelruimte had het allemaal makkelijker gemaakt, maar we moesten het doen met wat we hadden. Het gaf natuurlijk wel weer de mogelijkheid anderen aan te raken en aangeraakt te worden.
Ik geef toe, het heeft me wel geprikkeld dat daar allemaal te zien en ik denk wel dat er volgende keer een stapje verder gezet wordt.
En toen was het opeens drie uur 's nachts en werden we verzocht het kasteel te verlaten. 6 uur voorbijgevlogen! Ik vond het wel een leuke ervaring. Ok, de speelruimte had groter gemogen met meer banken, de avond moest misschien niet opgedeeld worden in eten, spelen, eten, spelen en het mocht wat sneller op gang komen. Maar ik heb toch genoten. Leuke, jonge mensen ontmoet. Wat ik wel heb onthouden, is dat we wat vroeger naar de netwerkruimte moeten gaan. Oh, ja de handdoekjes daar mochten ook wat groter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten